Utopia World

Anarion

Zielona Puszcza jak sama nazwa wskazuje pełna jest wszelakich roślin, szczególnie tych magicznych i leczniczych. Oaza spokoju, piękno krajobrazu. Czego chcieć więcej?

Margot

Margo wjechała do lasu. Zsiadła z wierzchowca i zaczęła kluczyć w gąszczu. Znalazła małą polankę. puściła Magica, by mógł skubać trawę, a sama siadła i zaczęła zbierać zioła, których było tam dużo. Schowała je do woreczka i położyła się, spoglądała w czyste niebo.

Foxburr

Fastolph wjechał do lasu. "Jak tu pięknie!-pomyślał" Zszedł z pupila, by pozbierać liście eukaliptusa i kwiat lotosu do mikstury, i kilka ziół. Jak skończył, z Mustangiem pogalopowali przed siebie. Jechali ze 20 minut, zachwycając sie pięknem krajobrazu. ZAtrzymał się, bo w oddali zobaczył młodą elficę. Zszedł z jednorożca, by się przywitać
-Witaj! Co tam słychać? Zapytał

Margot

Margot zobaczyła nad sobą elfa. Podniosła się trochę.
- Witaj. Podziwiam piękno przyrody.

Foxburr

-Rzeczywiście, pięknie tu. Widoki zapierają dech Laughing

. A jak Ci się podoba Utopia?

Margot

- Sliczna. Nie znam tu jeszcze zbyt wielu miejsc, ale te, które widziałam, są rzeczywiście ładne. A ty jesteś...?

Foxburr

-Aach, wybacz, gdzie moje maniery. Fastolph Foxburr - podał dziewczynie rękę. Po chwili machnął laską i obok nich stanęły dwa drewniane krzesła i stolik, a na nim dzbanek z sokiem i szklanki. - Może usiądziesz?

Margot

- Miło mi. Jestem Margot Isilra. To było dobre... Też umiem coś niecoś, ale raczej nie za dużo... - Usiadła na drewnianym krześle.

Foxburr

-Heeh, wiesz, ile się tego uczyłem Smile

- zasmiał się - ale , w sumie to nie takie trudne, wystarczy chcieć... Może powiesz coś o sobie? wścibsko zapytał

Margot

- Hmm, no cóż... Pochodzę z Alehandrii... Tam nie jest raczej zbyt przyjaźnie. Tzn, zależy gdzie. No w każdym razie... znudziło mi się tam. - Nie mogę wyjawić mu prawdy. Nie jestem już taka. Chyba... - No i się błąkałam jakiś czas to tu, to tam i w końcu nurt rzeki sprawił, że znalazłam się tu. No, ogólnie to zwykle jestem miła. Ale jak ktoś jest mi nie na rękę, to - zrobiła wymowny gest ręką - Ale nie martw się, ciebie polubiłam! - zaśmiała się.
- A ty? Co opowiesz o sobie?

Foxburr

-Dzięki, a już sie bałem- uśmiechnął się - Chyba coś mówiłaś pod nosem? - Zapytał? Gdy pokręciła głową, kontynuował - Hm, ja pochodzę stąd, ze Starej Utopii. . . Jak istniała, jakieś 1675 lat temu. Wtedy zabito mi rodziców i stary dobry Angreto zabrał mnie do wuja na wyspę Klerion. Tam dorastałem. Było fajnie, ale czułem że nie tam jest mój dom... Czułem, że muszę tu wrócić. I wróciłem, jak wyspa się wynurzła. I teraz z Gilraen władamy Utopią - zakończył - Chyba cię znudziłem , nie?

Margot

- Nie, skądże... - zdała sobie sprawę, że popełniła małą gafę. Ojć... Chyba nic nie zauważył... - Było mi miło cię poznać. Muszę pójść do lecznicy przygotować te zioła... Myślę, że jeszcze się spotkamy, więc do zobaczenia!
Wstała z wyczarowanego krzesła i podeszłą do Magica. Zgrabnie na niego wsiadła. Odjeżdzając pomachała władcy Utopii.

Foxburr

Chłopak pożegnał się i posprzątał zgrabnym machnięciem laski krzesła. Dosiadł jednorożca i ruszył ku wyjściu z puszczy

Annie

OOC: A moge przychodzic nad jezioro wojownikow lowic ryby?

Anarion

OOC: oczywiście po to jest

Gilrean wjechała do puszczy. Chciała zaplować na zająca. Stąpała cicho w poszukiwaniu zwierzęcia (koń szedł obok). Nagle zobaczyło go, szarak leżał spokojnie w zaroślach. Wzięła łuk i strzałę. Napieła cięciwę. Strzała poszybowała i trafiła w zwierzę. Gilraen wyjęła strzałę z martwego ciała, wzięła je i położyła na koniu. Sama wsiadła i pogalopowała spowrotem do świątyni.